CT pulmonalis angiografie (CTPA) is de diagnostische standaard bij de diagnostiek van longembolieën. Maar geen test zo goed of hij heeft nadelen. In het geval van CTPA zijn dat bijvoorbeeld stralenbelasting en overdiagnostiek. Er zijn manieren om het aantal CT-scans bij verdenking op een longembolie in toom te houden, zoals de (gemodificeerde) Wells-criteria, en de concentratie van D-dimeren in het bloed. Die hebben in de praktijk echter nadelen, zegt Menno Huisman, hoogleraar interne geneeskunde (LUMC): ‘Artsen moeten eerst een klinische beslisboom met veel items doorwerken, en op basis van de uitkomst wel of geen D-dimeertest aanvragen. Als die concentratie vervolgens hoog is, vindt pas een CTPA plaats. Dat is een weinig efficiënte aanpak die bovendien toch nog leidt tot onnodig veel CTPA’s.’ Een retrospectieve analyse van eerdere gegevens toonde dat het simpeler kon. Uit die analyse kwam dat ook met minder items uit de Wells-criteria een goede voorspelling kon komen. Die drie items zijn: klinische tekenen van diepe veneuze trombose, hemoptoë en of longembolie de meest waarschijnlijke diagnose was. Deze items gecombineerd met een gelijktijdige D-dimeertest met variabele afkapwaarden, zouden net zo goed zijn als de oude methodiek.

Klik hier voor meer informatie.