GGD's voeren hun wettelijke taken op het gebied van infectieziekte- en tbc-bestrijding over het algemeen goed uit. Meldingen over infectieziekten worden goed en snel verwerkt. Als dat nodig is, onderzoekt de GGD wat de bron van een besmetting is en wie daar allemaal mee in contact geweest zijn. Naast artsen en laboratoria zijn ook zorginstellingen wettelijk verplicht om bepaalde infectieziekten te melden bij de GGD. GGD's moeten een goed overzicht hebben van deze instellingen in hun regio, zoals verpleeg- en verzorgingshuizen en instellingen voor gehandicapten. Bij een aantal GGD's was dat onvoldoende het geval. Ook de contacten met andere betrokkenen bij het bestrijden van infectieziekten moet beter. Het gaat dan om organisaties zoals de GHOR, laboratoria en ziekenhuizen.

 

GGD's steken volgens de IGZ veel energie in het volgen van tuberculosepatiënten. Vaak zijn dit immigranten die regelmatig van regio wisselen of mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats. Tuberculosepatiënten krijgen de juiste behandeling en maken de vaak langdurige behandeling af. Het vaccineren tegen tbc bij risicogroepen kan echter nog iets beter. Er valt nog winst te behalen in het bereiken van de doelgroep die daarvoor in aanmerking komt.

 

GGD's oefenen nog te weinig met scenario's en draaiboeken. Oefenen is belangrijk om goed voorbereid te zijn op uitbraken van infectieziekten of grote preventiemaatregelen zoals massavaccinaties. Dat vindt de inspectie zorgelijk. Gemiddeld scoorden GGD's op 80 tot 90% van de onderzochte onderwerpen voldoende of goed. De IGZ hoefde tijdens het onderzoek bij geen enkele GGD in te grijpen of zware maatregelen te nemen. Als een GGD niet meteen aan de normen voldeed, legde de inspectie verbetermaatregelen op. Die verbeteracties gaven de inspectie voldoende vertrouwen om geen aanvullende maatregelen te hoeven opleggen.