Als iemand is besmet met een virus of bacterie, maken witte bloedcellen antilichamen aan. Ze snellen naar de vreemde eiwitten en proberen de indringers onschadelijk te maken door zich eraan te binden. Elke infectie roept specifieke antilichamen op. Om de aard van de infectie vast te stellen, worden de antilichamen tot nog toe met tijdrovende testen in grote klinisch-chemische laboratoria in kaart gebracht. Omdat deze voorzieningen in ontwikkelingslanden niet of slechts op grote afstand aanwezig zijn, zou deze test een uitkomst kunnen zijn.