De zorgaanbieders hebben te veel macht bij de zorginkoop ten opzichte van zorgverzekeraars, volgens het rapport van KPMG Plexus, dat in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid de eerste jaren van de Zorgverzekeringswet (2009-2014) heeft onderzocht. Het gaat met name om de tweedelijns-ggz, de ziekenhuizen en de huisartsen. Vooral de laatste is opmerkelijk, in het licht van de protesterende huisartsen die juist te weinig onderhandelruimte ervaren en niet meer willen ‘tekenen bij het kruisje’. Het gaat uiteindelijk om het belang van verzekerden en patiënten, en die hebben hier geen last van, volgens de onderzoekers van KMPG Plexus, mits ‘de voordelen worden doorgegeven en de kwaliteit niet verschraalt’. Minister Schippers reageert in haar brief dat ze ook vindt dat het perspectief van verzekerde en patiënt voorop moet staan, maar ze vindt toch dat de huisarts een betere onderhandelingspositie moet krijgen ten opzichte van zorgverzekeraars. Er komt bijvoorbeeld een geschillencommissie.

 

Zorgverzekeraars zouden een grotere vinger in de pap moeten krijgen wanneer instellingen willen fuseren, bepleit KPMG Plexus verder. De fusiedrang van zorgaanbieders staat selectief contracteren in de weg. Zorgverzekeraars zouden eisen moeten stellen aan de businesscase en afspraken moeten maken over financiële voordelen voor de verzekerden van de fusie. De minister reageert dat ze de toename in het aantal fusies een zorgwekkende ontwikkeling vindt. Maar Europese regels schrijven voor dat niet de zorgverzekeraars, maar de ACM de fusie goedkeurt. De ACM hoort wel alle partijen, waaronder de zorgverzekeraars. De NZa heeft hier nu nog taken in, maar die worden overgedragen naar de ACM die mensen uit de zorg hiervoor gaat aannemen.

 

Transparantie in de kwaliteit wordt nog gemist, en dat belemmert de inkoop van de zorgverzekeraars, vindt KPMG Plexus verder. Zorgaanbieders moeten meer en sneller kwaliteitsgegevens openbaren dan nu, onder regie van het Kwaliteitsinstituut of de NZa. De minister erkent dat zorgverzekeraars meer inzage in kwaliteit moeten krijgen, maar vindt dat inkoop op zorguitkomsten nu al goed mogelijk is, ‘daar zijn geen grootscheepse top-downaanpassingen in het declaratiesystem voor noodzakelijk’.

 

Het rapport vindt ten slotte dat zorgverzekeraars beter per drie jaar kunnen contracteren, zodat de onderhandelingen zorgvuldiger en tijdiger kunnen plaatsvinden. Goed idee, vindt de minister. Dat de jaarlijkse overstap van verzekerden een belemmering zal zijn voor meerjarencontracten, betwijfelt ze.