In een post hoc analyse van twee Digitalis Investigator Group (DIG) onderzoeken uit 1997 (sindsdien is de toepassing van digoxine niet meer onderzocht) berekenden de onderzoekers het risico op een ziekenhuisopname met het ‘Tufts Medical Center heart failure (MC-HF) risk model’. Dit model maakt gebruik van onder andere de LVEF, de NYHA-classificatie voor de ernst van hartfalen en de aanwezigheid van diabetes en atriumfibrilleren.

De absolute reductie van het risico op ziekenhuisopname door hartfalen in het kwartiel met het hoogste risico bedroeg 13% (95% betrouwbaarheidsinterval (BI) 0,47-0,71) in de digoxinegroep ten opzichte van placebo. In het kwartiel met het laagste risico bedroeg de absolute risicoreductie 3% (95% BI 0,66-1,08). Het aantal ziekenhuisopnames voor alle oorzaken was 12 per 100 persoonjaren lager in het kwartiel met het hoogste risico, vergeleken met een toename van 8 per 100 in het kwartiel met het laagste risico. Het risico van overlijden was gelijk in alle kwartielen. Digoxine wordt steeds minder voorgeschreven. Dit onderzoek laat zien dat bij specifieke subgroepen de potentiele winst van digoxine groot kan zijn.

[Am J Med 2018;131:676-83]