In het vroege stadium van de ziekte kan vaak nog niet met uitsluitsel worden bepaald of de patiënt aan Parkinson lijdt, of dat het gaat om een vergelijkbare, maar minder vaak voorkomende ziekte. Daarom is er gezocht naar bepaalde biomarkers, indicatoren die kunnen aangeven of het inderdaad om Parkinson gaat.

Wanneer zenuwcellen afsterven, kan er in ruggenmergvocht een toegenomen hoeveelheid van een bepaald zenuweiwit worden waargenomen, wat een indicator is van Parkinson. De ontwikkelde bloedtest kan uitwijzen of dit eiwit in toegenomen mate op te sporen is.

Daarvoor werden drie onderzoeksgroepen bestudeerd, waarvan een uit Groot Brittannië en een uit Zweden. Hiertoe behoorden zowel gezonde personen als mensen met (een aan Parkinson verwante) ziekte, waaraan zij gemiddeld al vier tot zes jaar leden. Een derde groep had de ziekte drie jaar of korter.

Van hen werd bloed afgenomen en daaruit werd de concentratie van het betreffende eiwit vergeleken. Aan de hand van de ontstane informatie kon de bloedtest worden ontwikkeld.

Volgens de ontwikkelaars zijn de resultaten van de test accuraat en zeer betrouwbaar. Nader onderzoek is nodig om ook de drie verwante ziekten uit het bloed te kunnen specificeren. Uit de test kan alleen worden vastgesteld of het om Parkinson gaat, maar niet of het Meervoudige Systeem Atrofie of een van de andere twee ziekten betreft.

Een soortgelijke test werd eerder ontwikkeld voor het vaststellen van Alzheimer. De bevindingen van de onderzoekers van de Zweedse Lund-universiteit zijn gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Neurology.