Dat concludeert Arianne Pranger in haar proefschrift, dat zij verdedigde op 31 oktober 2018 aan het UMCG. Zij laat zien dat er verschillende factoren zijn die het effect van dit middel beïnvloeden en doet aanbevelingen hoe de juiste dosis bepaald kan worden, ook in landen zonder geavanceerde technologie.

 

Behandeling van patiënten die geneesmiddelresistente tuberculose hebben is momenteel maar bij vierenvijftig procent van de patiënten succesvol. Als de gebruikelijke geneesmiddelen voor tuberculose niet werken, wordt het antibioticum moxifloxacine voorgeschreven. Dit middel is echter niet geregistreerd voor tuberculose en de dosis die wordt gegeven is de standaarddosis die ook bij andere infecties wordt toegepast.

 

Pranger concludeert dat patiënten die gelijktijdig rifampicine gebruiken, geïnfecteerd zijn met een minder gevoelige mycobacterie en mannelijke patiënten een groter risico lopen op een te lage blootstelling. Ook de ernst van de ziekte kan een rol spelen. Een verbetering van de blootstelling kan het behandelsucces vergroten.

 

Vervolgens ontwikkelde Pranger methoden en strategieën om dosisadvies te kunnen geven op basis van de hoeveelheid geneesmiddel in bloed en hersenvocht.

 
Klik hier voor meer informatie.