Uit haar eerste onderzoek bleek dat patiënten met een specifieke afwijking in hun DNA (het PTEN gen) vaker dan anderen baat hebben bij behandeling met everolimus, een gericht anti-kanker medicijn dat ingrijpt op de mTOR signaleringsroute. Dit maakt een afwijkend PTEN gen tot een mogelijke biomarker voor een behandeling op maat met het medicijn everolimus.’

Een andere methode die Weeber heeft verkend, maakt gebruik van mini-tumoren die worden opgekweekt uit een biopt van de tumor van de patiënt. Die mini-tumoren zijn bedoeld om buiten het lichaam van de patiënt anti-kankerbehandelingen te testen. Maar dat kan alleen als zo'n gekweekte mini-tumor de genetische kenmerken heeft behouden van de oorspronkelijke tumor.

In haar proefschrift toont Weeber aan dat dit inderdaad het geval is, zelfs als maar een heel klein beetje weefsel van de oorspronkelijke tumor is afgenomen. Op basis van deze bevindingen zijn klinische studies opgezet om te testen of deze techniek ingezet kan worden in de kliniek.

Ze promoveerde 21 december 2017 aan de Universiteit Utrecht op het proefschrift Predicting treatment outcome by DNA and organoids.