Mensen die te horen krijgen dat ze een genetische aanleg hebben om eerder moe te worden bij lichamelijke inspanning zíjn dat daarna ook tijdens een maximale-inspanningstest. Hun zuurstofopnamecapaciteit is meetbaar lager en ze vóélen zich na de inspanning ook vermoeider.

 

Dit placebo-effect van een genetische test kan zelfs groter zijn dan het verwachte effect van de genetische aanleg, ontdekten onderzoekers van Stanford University. Hun publicatie verscheen maandag in Nature Human Behaviour.

 

Steeds meer mensen laten bij een commercieel bedrijf hun genen analyseren om iets te weten te komen op hun genetische aanleg voor ziekten. Om te achterhalen welke invloed zo’n testuitslag heeft op gedrag, perceptie en zelfs op lichamelijk functioneren, deden de Stanfordonderzoekers twee experimenten met steeds ongeveer 110 mensen. Die proefpersonen stonden allemaal wangslijmvlies af voor een test op gezondhoudende en ziekmakende genvarianten. De onderzoekers richtten zich in het ene experiment op een gen (CREB1) waarvan een variant het duursportvermogen vermindert.

 

Lees hier verder.